Ήταν η μέρα, που ο «τίμιος γίγαντας» μας έκανε να πούμε «είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές». Σαν σήμερα, πριν από 38 ολόκληρα χρόνια, γινόταν στο ΣΕΦ το «θαύμα» του ’87 από την Εθνική μας ομάδα.
Ηταν 14η Ιουνίου του 1987 όταν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Φάνης Χριστοδούλου και τα άλλα παιδιά ανέβαιναν στη κορυφή της Ευρώπης, κερδίζοντας στον τελικό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας την Σοβιετική Ενωση με 103-101.
Με προπονητή τον Κώστα Πολίτη και παίκτες τους Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Φάνη Χριστοδούλου Παναγιώτη Φασούλα, Νίκο Σταυρόπουλο, Αργύρη Καμπούρη, Μέμο Ιωάννου, Νίκο Λινάρδο, Παναγιώτη Καρατζά, Μιχάλη Ρωμανίδη, Νίκο Φιλίππου και Λιβέρη Ανδρίτσο κατακτούσε την Ευρώπη μέσα σε μια ατελείωτη γιορτή που είχε στήσει το ελληνικό κοινό, με το «μυθικό» 103-101 επί της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης.
Οι βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου, οι επίσης χρυσές βολές του Αργύρη Καμπούρη, το σόου του Νίκου Γκάλη, η αυτοθυσία του Παναγιώτη Γιαννάκη, τα μακριά χέρια του Παναγιώτη Φασούλα, το πολύπλευρο ταλέντο του Φάνη Χριστοδούλου και η αυτοθυσία όλων των άλλων παικτών, καθοδηγούμενοι όλοι αυτοί από τον κόουτς, Κώστα Πολίτη, έδωσαν κάτι στην χώρα, που μέχρι τότε φαινόταν απίθανο. Φαινόταν απλησίαστο.
Από εκείνη την βραδιά άλλαξαν όλα. Όχι μόνο στο ελληνικό μπάσκετ. Γενικότερα στον ελληνικό αθλητισμό. Αρχισαν όλοι να πιστεύουν ότι μπορούν. Και αυτή την αλλαγή την βλέπουμε ως και σήμερα, όπου οι Ελληνες σαρώνουν παντού.
Ελλάδα (Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.
Σοβιετική Ενωση (Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.
